Op 3 december was het de Internationale Dag van personen met een beperking. Een dag die in 1992 door de Verenigde Naties werd uitgeroepen om wereldwijd stil te staan bij toegankelijkheid, gelijkwaardigheid en zichtbaarheid. Maar ook een dag die voor velen onder ons veel persoonlijker voelt.
Want leven met een beperking, zichtbaar of onzichtbaar, betekent elke dag zoeken naar manieren om mee te draaien in een wereld die daar niet altijd op gebouwd is. Het betekent creatief zijn, oplossingen vinden, vallen en weer opstaan. Het betekent grenzen erkennen, maar ook kracht ontdekken op plekken waarvan je nooit dacht dat ze bestonden.
Toch gaat deze dag niet alleen over beperkingen. Hij gaat ook over menselijkheid, verbondenheid en erkenning.
Over de kleine dingen die een verschil maken:
❤️Een beetje geduld in het verkeer.
❤️Een arm die aangeboden wordt.
❤️Een vraag in plaats van een aanname.
❤️Een wereld die stilaan leert kijken in plaats van weg te kijken.
En over trots mogen zijn op wie je bent, met alles wat je draagt.❤️
Laten we blijven bouwen aan een samenleving waar iedereen kan deelnemen, op zijn of haar manier. Waar anders zijn geen hindernis is, maar een deel van het geheel.
🌿 Onzichtbaar zichtbaar zijn, dat doen we samen.
Jaap Roeters, voorzitter van de Stichting Gehandicapten Noordoost Veluwe en interim-voorzitter van PGH, ondersteunt bovenstaande blog/mijmering van harte en die geschreven is door een lid van PGH.
Hij vraagt belangstelling voor deze Internationale Dag van personen met een beperking en Agenda 22 van de VN. In de huidige en roerige tijden blijft dit helaas noodzakelijk.
Platform Gehandicaptenbeleid Heerde
